Run, Yvette! Run!

Zojuist heb ik een heerlijk rondje hardgelopen. Bijna 13km. Het ging niet snel, wat langzamer dan dat ik normaal loop maar het ging wel lekker.  Zo fijn dat de dagen weer langer worden. Het is echt zalig om nu buiten hard te lopen. Ik geniet dan echt….

Ik ben begonnen met hardlopen in januari 2013. We zouden met een stuk of 6 collega’s van de Deelgemeente Hoogvliet de 10 km gaan lopen tijdens de marathon van Rotterdam in april van dat jaar. De eerste keer dat we gingen lopen kwam ik niet verder dan de overkant van de Aveling, wat pak-em-beet nog geen 500 meter was. Maar van lief en lee ging het steeds beter.  Van de 6 collega’s waren er inmiddels maar 2 overgebleven waaronder ikzelf en wij bleven samen gestaag door trainen. Deze collega heeft me echt naar de 10 km gebracht. En wat was ik trots toen ik over die Coolsingel mocht lopen!  Inmiddels was de hardloop-koorts toegeslagen.  Ik wilde meer! Ik wilde verder! In juni 2015 liep ik mijn eerste halve marathon.  3 dagen ervoor had ik te horen gekregen dat er bij mij borstkanker was geconstateerd. Ik moest geopereerd worden en zou 24 bestralingen moeten ondergaan. Ik had nog het optimistische plan om in december de halve marathon van Spijkenisse te lopen om daarna ‘door te stomen’ naar de, jawel… marathon van Rotterdam. De hele welteverstaan. Helaas moest ik daar dus een streep door zetten want hoe graag ik het ook wilde en hoe zeer ik het ook probeerde het hardlopen ging op een gegeven moment niet meer.  Heel treurig…

Na een paar maanden ben ik weer begonnen maar mijn conditie was echt compleet weg. Ik moest helemaal opnieuw beginnen. Een klein rondje van 2 km haalde ik nog niet eens.  Ik vond het zó erg… alles was weg. Wederom moest ik het weer opbouwen en ook nu kwam ik langzaam maar zeker weer terug op niveau.  Alleen…… mijn ‘snelheid’ was aanzienlijk terug gelopen en hoe ik ook probeerde om de snelheid weer op te krikken het lukte me niet.  En denk nou niet dat het om minuten gaat, welnee! Ik liep gemiddeld 6.10 p/km en nu 6.30 p/km dus waar gaat het om?!  Soms ga ik sneller en soms ook niet.  Maar weet je, ik ben nog steeds sneller dan wanneer ik op de bank blijf zitten.Toch? En wat is tijd nou eigenlijk helemaal? Eerste word ik toch niet. En een uitnodiging van het olympische team verwacht ik ook niet meer.

Jammergenoeg kwam er in oktober vorig jaar wéér een kink in de kabel. Een ongelukkige val van de trap zorgde ervoor dat ik mijn trainingen in een vroeg stadium al moest staken. Ik zat net weer op 13 km maar een gescheurde knieband gooide wederom roet in het eten. Wéér kon ik die belachelijke afstand niet gaan lopen en wéér moest ik opnieuw beginnen met opbouwen. Gelukkig was mijn conditie nu niet geheel weg en was mijn lichaam uiteraard ook nog fitter dan na de bestralingen dus kon ik na 3 maanden revalideren weer voorzichtig beginnen met hardlopen.

Vandaar dat ik vandaag weer extra trots ben dat ik nu dus alweer 13 km heb kunnen hollen.  En nee, niet in een wereldtijd. En met een stram knietje na afloop, maar ach, dat is de leeftijd zullen we maar zeggen. Ik ga nog steeds door. Ik heb nog steeds die droom,  ik ren straks gewoon in juni weer 21 kilometer achterelkaar en hopelijk volgend jaar dan nu eindelijk die lang verwachte marathon. En nee dat zal vast niet onder de 4.30uur zijn maar weet je…….? Who cares??!!!!