De gruwelijkheden van dit digitale tijdperk

Vanmorgen kwam ik een filmpje tegen op Facebook. Een zeer verontrustend filmpje. Een filmpje waar ik écht van slag door raakte. Er komen wel vaker verontrustende filmpjes voorbij maar deze vond ik echt schokkend. Het was een filmpje van een jongen van 12 jaar die door 2 grotere knullen tegen een boom wordt gehouden. De ‘stoerste’ houdt de jongen bij zijn nek vast waardoor hij bewusteloos raakt omdat de bloedtoevoer naar zijn hersenen wordt afgeknepen. Hij valt levenloos op de grond en de rest staat er lachend omheen. Er wordt nog iets gezegd in de trant van; ‘Zo die laten we liggen’ of zoiets. Even later krabbelt de arme jongen versuft overeind, strompelt weg van zijn belagers en krijgt nog een ram voor z’n harses ook.  Vervolgens laat het filmpje zien dat de jongen nog steeds door de grote knullen achter na wordt gezeten en in het water van een kanaal wordt gegooid. Alles wordt allemaal erg hilarisch gevonden door de aanwezigen en uiteraard wordt de hele gebeurtenis vastgelegd op camera.

Ik snap dit niet. Ik snap dit écht niet. Waarom zou je in Godsnaam iemands keel dichtknijpen?! Dat is in mijn ogen gewoon een poging tot doodslag! Waarom gooi je iemand in een kanaal? En waarom sla je iemand helemaal tot pulp en waarom film je dit überhaupt?  Het jongetje in kwestie heeft het godzijdank overleeft en schijnt er niets aan over gehouden te hebben. Behalve een emotioneel trauma waarschijnlijk. Zijn ouders hebben aangifte gedaan en de daders zijn inmiddels opgepakt.  Laten we hopen dat die jongens er met iets meer dan een waarschuwing van af komen. Numbheads….!

Hetzelfde als met die challenges. Wat is dat voor een achterlijk gedoe?!? Kids dagen elkaar uit om de gevaarlijkste dingen te doen.  Wel eens van de ‘Cinnamon challenge’ gehoord? Hierbij word je geacht een lepel (een gróte lepel) kaneelpoeder door te slikken maar wel zonder water. Kans op verstikking is groot. Stik je niet heb je kans op een longontsteking of zelfs een klaplong. Geen kleinigheid lijkt mij. Sebas kwam anderhalf jaar geleden thuis van de skate-baan, en zat helemaal onder het kaneel. Ik als onwetende moeder dacht alleen wat raar?? Hij vertelde mij toen over de challenge en dat er toen een meisje was die deze challenge had uitgevoerd. Gelukkig was het goed gegaan en hij had alleen haar kaneel over zich heen gekregen toen ze het uitproestte. Maar ik dacht “challenge??” Ik was alleen bekend met de Ice-Bucket challenge en dat was voor een goed doel. Ik had er nog nooit van gehoord dus was aan het googelen geslagen en schrok me het apezuur! Ik heb een goed gesprek met mijn kind gevoerd maar als ouder houdt je toch je hart vast!

Onlangs is er nog een jongen van 16 om het leven gekomen die meedeed aan de zgn ‘chocking challenge’ waarbij hij zelf zijn keel dichtkneep om een euforisch gevoel of soort van high te creëren.  Hij overleed echter. Het hele gebeuren had hij triest genoeg vastgelegd op zijn eigen mobiele telefoon. Vreselijk! Arme ouders. De instructies voor deze challenge had hij van youtube gehaald…..

Maar wat moet je doen als ouder? Toen ik samen met Sebas het nieuw zat te kijken en  hoorde van deze jongen die om het leven was gekomen vroeg Sebas natuurlijk wat er was gebeurt.  Mijn eerste reactie was; ‘niets’ en zapte weg. Maar later dacht ik; hij moet natuurlijk wel de gevaren weten. Ik leer hem ook goed naar links, en rechts en weer naar links te kijken als hij oversteekt. Of niet met vreemden mee te gaan. Ik moet hem wijzen op de feiten en gevaren. Hem laten weten dat dit geen spelletjes zijn. Maar zeker ook om de communicatielijnen open te houden. Dat hij zich veilig genoeg voelt om hierover met mij te kunnen praten. Da’s soms wel lastig want hij is niet zo’n prater en hij voelt vaak (bij andere kinderen) de drang te presteren om er bij te horen. Stoer doen. Mee doen en mee lopen. Ik ben het gesprek uiteraard alsnog met hem aangegaan, maar veel kwam er niet uit. Hij had er nog nooit van gehoord, en vond het raar dat iemand een riem om zijn keel zou doen want “dan ga je toch dood, dat weet iedereen”.

Zelfde geldt ook voor cyberbullying, of sexting…  Sexting??? WTF???  Hij heeft gelukkig nog geen telefoon, dus het groepsapp-gebeuren en het cyberbullying kent ie (nog) niet maar ook daar moet over worden gesproken. En dat doe ik dan ook. Hij is nog jong, maar ik denk maar zo, het is nooit té vroeg, wel té laat. Pas geleden hadden ze op school een les in social media en de gevaren hiervan. Goede zet vond ik! Toen ik hem vroeg wat ze daar dan hadden besproken kreeg ik een hoop pre-puberaal gemompel; ‘alsof ik dat nog niet wist’ en ‘ik heb toch geen telefoon of snapchat’… maar ik hoop dat er in ieder geval íets van zal zijn blijven hangen.

Het blijft een kwestie van praten, praten en nog eens praten…… en van God zegen de greep want het blijft een dingetje, dat opvoeden…. zeker met de wijsheid die ze nu op vroege leeftijd al voorgeschoteld krijgen via social media en alle andere devices van nu.

Voor meer informatie over hulp bij het bespreken van bovenstaande kan je o.a. terecht bij Bureau Jeugd en Media